Załogowa stacja orbitalna USA. Nazwa jest skrótem od Sky Laboratory (laboratorium niebieskie).

Stacja powstała z elementów pozostałych po programie Apollo w ramach programu Apollo Applications. Masa całkowita: 86 725  kg, długość: 25,7 m, średnica 6,7 m. Zasilanie z baterii słonecznych (moc 22 kW), łączna objętość dostępnych dla załogi sekcji hermetyzowanych 332 metry sześcienne. Atmosfera stacji składała się z 74% tlenu i 26% azotu pod ciśnieniem 350 hPa. Poruszała się po orbicie o początkowych parametrach: hp=434 km, ha=437 km, i=50°.

Składała się z czterech podstawowych sekcji:

1. laboratorium (Orbital Workshop) przerobionego ze stopnia S-IVB. W zbiorniku wodoru znajdowały się pomieszczenia załogi, stanowiska badawcze, magazyn, kuchnia i łazienka. Zbiornik tlenu używany był jako skład niepotrzebnych materiałów i odpadków. Długość 14,6 m, średnica 6,6 m.
2. walcowatej komory przejściowej (Airlock Module) o długości 5,4 m i średnicy 3 m, służącej do wyjścia  na zewnątrz stacji.
3. adaptera połączeniowego (Multiple Docking Adapter) o długości 5,3 m i średnicy 3 m, wyposażonego w aparaturę naukową, centrum kierowania stacją oraz dwa węzły cumownicze dla statków Apollo (zasadniczy osiowy i rezerwowy boczny).
4. teleskopu słonecznego (Apollo Telescope Mount) zbudowanego z elementów lądownika LM. Długość 4,4 m, średnica 3,3 m.

* - spłonęła w atmosferze nad Oceanem Indyjskim, szczątki spadły na terytorium Australii.