Satelita  północnokoreański ?
Kolejne Iridium na orbicie
Start Zenita zakończony niepowodzeniem
Prace na Mirze
Zdjęcia Phobosa z MGS
Woda na Księżycu

  Północnokoreańska agencja prasowa KCNA doniosła o starcie pierwszego w historii sztucznego satelity
Ziemi produkcji Korei Północnej, wyniesionego na orbitę przy pomocy własnej rakiety nośnej Taepo Dong 1.
Trójstopniowa rakieta składa się ze stanowiącej pierwszy stopień rakiety balistycznej Nodong 2 , pocisku
typu Scud jako drugiego stopnia i niewielkiego trzeciego członu na paliwo stałe. Satelita Kwangmyongsong 1
(Jasna Gwiazda 1) miał zostać wyniesiony na orbitę o parametrach: hp=218 km, ha=6978 km, i=41° 31 sierpnia
o godzinie 03:07 UT z kosmodromu na półwyspie Musudan-ri w prowincji Hamgyong Pukdo (40,52N 129,45E).
Obiekt ten miał nadawać w paśmie 27 MHz pieśni rewolucyjne.  Jednakże jak dotychczas żadnemu krajowi nie
udało się odebrać żadnych sygnałów pochodzących z domniemanego satelity. Nie udało się też zlokalizować
go przy pomocy radaru. Możliwe są następujące scenariusze:

- miała miejsce pomyślna próba satelizacji, jednakże satelita nie funkcjonuje lub też jego wymiary są zbyt małe
aby wykryć go z Ziemi (tzn. ma średnicę mniejszą niż 15 cm);
- satelita wszedł na nietrwałą orbitę z perigeum < 150 km i spłonął w atmosferze, zanim został odkryty przez
stacje śledzenia;
- satelita nie wszedł na orbitę lecz wpadł do Oceanu Spokojnego;
- była to jedynie próba rakiety balistycznej średniego zasięgu.

 Do tej ostatniej wersji skłania się Japonia , która czuje się zagrożona przez Koreę Północną, w związku
z podejrzeniami o posiadanie kilku sztuk broni nuklearnej.

  Amerykańska rakieta Delta 2 która wystartowała z Vandenberg 06.09. wyniosła na orbitę pięć kolejnych
satelitów globalnej telefonii komórkowej Iridium. Był to już przedostatni start zasadniczej serii Iridium.
Po następnym, zaplanowanym na 19.10. firma Iridium LLC zapowiedziała uruchomienie sieci z dniem 01.11.
Bardzo jasne błyski ( do -8 mag. ) można obserwować codziennie. Przewidywane czasy przelotów można
uzyskać w Heavens-Above.

  Start ukraińskiej rakiety Zenit-2 mającej wynieść na orbitę 12 satelitów łącznościowych z serii Globalstar
zakończył się katastrofą. Po starcie z Bajkonuru w dniu 09.09. o godzinie 20:29 UT lot przebiegał poprawnie
aż do T+ 272 s. Nastąpiła wtedy awaria systemu nawigacji, co doprowadziło do wyłączenia silników drugiego
stopnia i upadku rakiety na Ziemię w rejonie Ałtaju. Była to już ósma awaria Zenita, na 31. przeprowadzonych
od 1985 roku startów.

 Kosmonauci Padałka i Awdiejew, przebywający od połowy sierpnia na stacji kosmicznej Mir mają dokonać
15.09. wejścia do modułu Spektr. Moduł ten został uszkodzony latem ubiegłego roku podczas nieudanego
cumowania statku transportowego Progress M-34. Ponieważ w wyniku kolizji został on rozhermetyzowany,
praca przebiegać będzie w skafandrach służących do wyjścia w otwartą przestrzeń. Zadaniem kosmonautów
jest dokonać naprawy połączeń elektrycznych sterownika jednego z czterech paneli baterii słonecznych.
Z powodu uszkodzenia nie ustawia się on w prawidłowej pozycji względem Słońca, co zmniejsza i tak już
nienajlepszy bilans energetyczny Mira. W związku z zaplanowanym na lipiec 1999 roku końcem eksploatacji
Mira nie przewiduje się naprawy modułu Spektr. Plany te moga jednak ulec zmianie w przypadku opóźnienia
budowy stacji kosmicznej . Bieżące informacje na temat Mira można znaleść tutaj.

  Amerykańska sonda kosmiczna Mars Global Surveyor przeleciała 19.08. w odległości 1080 km od satelity
Marsa - Phobosa. Przesłała zdjęcia i pomiary temperatury powierzchni tego niewielkiego ciała niebieskiego.
Temperatura w cieniu wynosiła -112 st. C , natomiast w Słońcu zaledwie -4 st. C . Zdaniem naukowców z JPL
oznacza to , iż powierzchnia Phobosa zbudowana jest z cząstek o strukturze delikatnego pyłu, pochodzącego
z  bombardowania meteorytowego , które trwało kilkaset milionów lat. Grubość warstwy pyłu przekracza 1 m.
Może to poważnie utrudnić lądowanie ewntualnych przyszłych próbników Phobosa.

  Jednym z głównych celów próbnika Lunar Prospector było odpowiedzenie na pytanie, czy na Księżycu jest
woda. Oczywiście nikt się jej nie spodziewał w stanie ciekłym, lecz wysunięto hipotezę, iż  spore jej ilości
mogłyby się zachować w postaci lodu, płytko (ok. 0,5 m) pod powierzchnią w pobliżu biegunów. Woda ta
miałaby pochodzić z komet, które w przeszłości licznie spadały na powierzchnię naszego satelity i występować
w miejscach nigdy nie oświetlanych przez Słońce, co zapobiegło jej sublimacji. Lunar Prospector, okrążający
Księżyc od stycznia br. rzeczywiście wykrył lód w rejonie obydwu biegunów, a naukowcy oszacowali jego
ilość na ponad 6 miliardów ton. Trudno przecenić znaczenie tego odkrycia , jeśli się weźmie pod uwagę
możliwość uzyskiwania taniego a zarazem wysokoenergetycznego paliwa (tlen + wodór) dla przyszłych rakiet
startujących z Księżyca, oraz znaczenia tlenu i wody dla ludzi. Próbnik wykrył również słabe pole magnetyczne
Księżyca, choć do niedawna twierdzono, że jest on go pozbawiony. Oznacza to obecność żelaznego jądra
o średnicy ocenianej na około 600 km.