Rosyjski automatyczny statek transportowy, przeznaczony dla kompleksów orbitalnych Mir i ISS.
Zbudowany na bazie statku kosmicznego Sojuz. Masa startowa do 7275 kg, długość 7,23 m, średnica 2,72 m. Zasilanie z baterii słonecznych o rozpiętości 10,7 m, maksymalny czas lotu autonomicznego 7+30 (zazwyczaj 2-3) dni, w stanie uśpionym po połączeniu ze stacją orbitalną do 1 roku (zazwyczaj 90-120 dni). Po starcie następuje manewrowanie na orbicie, trwające zazwyczaj dwie (w niektórych wypadkach trzy) doby. Po odcumowaniu następuje deorbitacja, niespalone resztki spadają do Pacyfiku. Statek był i jest wynoszony z kosmodromu Bajkonur przy pomocy RN Sojuz-U2 i Sojuz-U. Wersja M posiada komputer pokładowy Argon-16, zaś M-M CWM-101.
Statek składa się z trzech podstawowych elementów:
Rodzaj ładunku |
min [kg]
|
max [kg]
|
ładunki suche |
0
|
1800
|
woda |
0
|
420
|
gazy |
0
|
50
|
materiały pędne dla stacji |
850
|
1100
|
ładunki razem (max) |
2350
|
|
ładunki suche usuwane |
1000
|
1600
|
woda odpadowa usuwana |
0
|
400
|
ładunki usuwane razem (max) |
2000
|