Amerykańska sonda kosmiczna, której celem miało być zbadanie przynajmniej dwóch komet z odległości nie większej niż 100 km. Realizowany w ramach programu Discovery jako misja Discovery-6.

Rakieta nośna Delta-2, model 7425-9.5, z trzecim stopniem STAR-48B. Masa całkowita sondy 970 kg (w tym sama sonda 387 kg, hydrazyna 80 kg, STAR-30BP 503 kg). Sonda jest stabilizowana trójosiowo podczas manewrów grawitacyjnych i spotkań z kometami, natomiast podczas hibernacji będzie rotowała. Zasilanie z baterii słonecznych o mocy 670 W w odległości 1 AU od Słońca.

W skład aparatury naukowej wchodzą 4 instrumenty:
 

28.06.2002 o 15:00 podjęto decyzję o rezygnacji z zaplanowanego na 01.07.2002 startu. Powodem było wykrycie warstwy pyłu na bateriach słonecznych umieszczonych na górnej powierzchni sondy. Start przełożono na 03.07.2002.

03.07.2002 o 06:47:41,366 nastąpił start rakiety nośnej z wyrzutni SLC17A na Cape Canaveral. O 07:51:12 sonda oddzieliła się od 3. stopnia rakiety i weszła na orbitę o parametrach: hp=197 km, ha=106702 km, i=29,87°, t=1,75 d, na której pozostała kilka tygodni. W tym czasie przeprowadzono testy wszystkich urządzeń pokładowych, a także precyzyjnie dopracowano orbitę.

15.08.2002 o 08:49, podczas przelotu przez perigeum został włączony silnik STAR-30BP. Jego 50-sekundowa praca i jednoczesne wykorzystanie pola grawitacyjnego Ziemi (swing-by effect) miały wprowadzić sondę na orbitę heliocentryczną z okresem obiegu 1 roku. Niestety, bezpośrednio po zapłonie silnika stracono kontakt z sondą. Udało się ją odnaleźć na zdjęciu, wykonanym z Ziemi, w postaci dwóch części, zaobserwowanych poza orbitą Księżyca. Sonda została stracona, choć prowadzono intensywne próby odzyskania kontaktu. Parametry orbity heliocentrycznej: hp=0,876 AU, ha=1,131 AU, i=8,7°. Z przeprowadzonych dotychczas 90 zapłonów silnika typu STAR-30 wszystkie dotychczasowe zakończyły się sukcesem.

Gdyby manewr zakończył się sukcesem, pozwoliłoby to wykorzystać naszą planetę po raz kolejny w 2003 roku jako "katapultę" i skierować sondę ku swemu pierwszemu celowi, komecie 2P/Encke, której pobliże osiągnęłaby 12.11.2003. Po spotkaniu jeszcze trzykrotnie użytoby techniki "swing-by effect", która doprowadzić miała sondę do swego drugiego celu - komety 73P/Schwassmann-Wachmann 3. W okresach pomiędzy wykonywaniem manewrów grawitacyjnych czy spotkaniami z kometami sonda podróżowałaby w stanie hibernacji. Jeżeli po tym okresie aparatura sondy byłaby sprawna, to możliwe było rozszerzenie misji o dodatkową kometę, np. 6P/d'Arrest, 46P/Wirtanen lub też o jakąś inną, nowoodkrytą.

Plan lotu sondy (na etapie startu z Ziemi):
 

data	zdarzenie
15.08.2002	wejście na orbitę heliocentryczną
15.08.2003	swing-by (58000 km)
12.11.2003	spotkanie z 2P/Encke, 28,2 km/s
14.08.2004	swing-by (40180 km)
10.02.2005	swing-by (218770 km)
10.02.2006	swing-by (30000 km)
19.06.2006	spotkanie z 73P/SW3, 14,0 km/s
30.09.2006	zakończenie misji podstawowej