Radziecka sonda Księżyca, pierwszy obiekt, który osiągnął drugą prędkość kosmiczną.
Sonda zbudowana była w postaci niestabilizowanej kuli o masie 361,3
kg i średnicy 0,9 m, z której wystawały anteny i wysięgnik magnetometru.
Zasilana była z baterii chemicznych. W skład aparatury naukowej wchodziły:
Prócz tego na ostatnim stopniu rakiety umieszczony był eksperyment
o nazwie "sztuczna kometa". Polegał on na odparowaniu kilograma sodu,
co pozwalało śledzić gęstość materii w tym rejonie.
Przebieg lotu:
Start 02.01.1959 o 16:41:21 z wyrzutni LC1 kosmodromu Bajkonur. Rakieta nośna Wostok-L. Zamierzano trafienie w powierzchnię Księżyca, ale osiągnięta w wyniku błędnej pracy trzeciego stopnia prędkość (o 100 m/s większa od zakładanej) spowodowała odchylenie kursu.
03.01.1959 o 00:56 w odległości 113 000 km od Ziemi uruchomiono eksperyment "sztuczna kometa".
04.01.1959 o 02:59 sonda przeleciała w odległości 6700 km od środka Księżyca.
05.01.1959 około 10:00 sonda przestała działać z powodu wyczerpania się źródeł energii.
07.01.1959 sonda opuściła strefę przewagi grawitacyjnej Ziemi i weszła (jako pierwsza w historii) na orbitę heliocentryczną o parametrach: hp=0,9766 AU, ha=1,315 AU, i=0,01°, t=450 dni.