Radziecka sonda Marsa zawierająca lądownik i człon orbitalny, druga z trzech wysłanych w oknie startowym roku 1971.
Pierwszy obiekt z Ziemi, który trafił na powierzchnię Marsa.
Pierwszy radziecki satelita Marsa.

Rakieta nośna Proton, masa sondy 4650 kg, masa lądownika po odłączeniu: 1210 kg, po lądowaniu: 358 kg.
Wielkość lądownika ilustruje pełnowymiarowa makieta, którą autor obejrzał w moskiewskim muzeum kosmonautyki.
Aparatura naukowa lądownika zawierała dwie kamery panoramiczne, spektrometr masowy do analizy składu atmosfery, czujniki temperatury, ciśnienia i sily wiatru oraz miniaturowy pojazd kroczący połączony z lądownikiem 15-metrowym kablem. Pojazd o kryptonimie PROP-M zawierał urządzenia do badania
fizyczno-mechanicznych właściwości gruntu, pomiary miały być dokonywane co 1,5 m w polu widzenia kamer lądownika.

Przebieg lotu:
Start nastąpił 19 maja 1971 r. o godz. 16:22:44 UT.
Sonda pomyślnie została wprowadzona na trajektorię międzyplanetarną, na której przeprowadzono trzy korekty w dniach 17 czerwca, 20 listopada i 27 listopada 1971 r. Po ostatniej korekcie tego samego dnia oddzielony został lądownik, który przy pomocy własnego silnika przeszedł na trajektorię kolizyjną z Marsem. Na skutek błędu komputera pokładowego lądownik wszedł pod zbyt ostrym kątem do atmosfery planety i hamowanie przy pomocy systemu spadochronowego okazało się niewystarczające: lądownik rozbił się o powierzchnię Marsa w rejonie o współrzędnych 4°N, 47°W (wg innych źródeł 45°S, 313°W).
Oficjalny komunikat radziecki głosił, że na powierzchnię Marsa dostarczona została kapsuła zawierająca proporzec z herbem ZSRR. O planowanym miękkim lądowaniu, ani szczegółach budowy "kapsuły" nie informowano, mimo że na rewersie proporca wyraźnie widoczny jest lądownik, a nawet mini-pojazd, który miał działać w promieniu kilku m od lądownika.
27 listopada 1971 r. o godz. 20:19 UT włączono silnik hamujący członu orbitalnego sondy i Mars-2 wszedł na orbitę o parametrach 1380 x 25 000 km, i = 48,9°, T = 1078 min.
Orbita była zbliżona do planowanej (zakładany okres obiegu T = 1440 min.), człon orbitalny pracował na niej do wyczerpania zapasów azotu do sterowania położeniem, co nastąpiło 23 sierpnia 1972 roku.