Czwarta radziecka sonda Marsa wysłana pomyślnie w oknie startowym roku 1973, zawierała lądownik i człon macierzysty - analogiczne do Marsa-2 i Marsa-3.
Z uwagi na mniej korzystną niż w roku 1971 konfigurację planet, człon macierzysty nie był przeznaczony do wprowadzenia na orbitę wokół Marsa.

Rakieta nośna Proton, masa sondy 3260 kg, masa lądownika po odłączeniu: 1210 kg, po lądowaniu: 358 kg.
Aparatura naukowa lądownika zawierała dwie kamery panoramiczne, spektrometr masowy do analizy składu atmosfery, czujniki temperatury, ciśnienia i sily wiatru  oraz miniaturowy pojazd kroczący połączony z lądownikiem 15-metrowym kablem. Pojazd o kryptonimie PROP-M zawierał urządzenia do badania fizyczno-mechanicznych właściwości gruntu, pomiary miały być dokonywane co 1,5 m w polu widzenia kamer lądownika.

Przebieg lotu:
Start nastąpił 9 sierpnia 1973 r. o godz. 17:00:17 UT.
Sonda pomyślnie została wprowadzona na trajektorię międzyplanetarną, na której przeprowadzono jedną korektę w dniu 16 sierpnia 1973 r.
9 marca 1974 r. sonda zbliżyła się do Marsa i uwolniła lądownik, jednak jego silnik nie włączył się. Lądownik Marsa-7 minął planetę w odległości 1300 km i pozostał wraz z członem macierzystym na orbicie heliocentrycznej.
Planowane miejsce lądowania: 50°S,  28°W. Gdyby lądowanie doszło do skutku, Mars-7 byłby trzecim obiektem z Ziemi, jaki dotarł na powierzchnię Marsa (sonda wyprzedziła Marsa-6 i przybyła do celu 5 dni wcześniej).